O ORIXEN DE XURENZÁS - LENDA

O ORIXEN DE XURENZÁS

LENDA

     No partido do Carballiño, hi unha aldea chamada Xurenzás, nome que, segundo referencias, lle vén dunha heroica loita entre dous mouros que habitaban coa súa familia en dous sitios distintos, mais a pouca distancia.

 
      Un deles coñecíase co nome de Zas e vivía nun monte que chaman a Peneda do Couto, onde aínda existen traballos e gravados fermosos en letras descoñecidas.

 
      O outro onde chaman Monte Negro, onde hai un gran cacho de terreo posto en especiais condiciós para un caso de guerra: consiste nunha reunión de murallas de setenta metros de longo aproximadamente e a distancia da unha á outra é de dous metros. A simple vista teñen na súa base o ancho de metro e medio e rematan en puntiagudo.

 
     Dise que o segundo mouro tiña unha filla, e o primeiro, ou sexa Zas, chegou a se namorar dela po-la súa bleza e, nese caso, tratou de mercarlla ó seu pai, mais este negouse a venderlla por ningún diñeiro. Foi tanta a furia do pretendente que, en acción de vinganza, "encantoulla". 

     E, vendo o pobre pai a lamentable situación da súa filla, mandoulle unha mensaxe por un escravo, onde lle dicía que se armase e que en nome do se Deus saíse ó medio do camiño, onde se xuntaron e loitaron fortemente, quedando Zas como vencedor o que, colléndoo airosamente, fíxolle xurar no seu nome que se daba por vencido, ó que contestou:

 
      — Sí, xuro en Zas que estou vencido.

 
      E de aí lle vén o nome a dita aldea de Xurenzás.

       Despois de pasados os anos, a aldea era habitada po-los cristiáns, cando xa non se dicía que existían mouros neste país —non sendo os encantados—, un dos veciños botou a pastar uns porcos cara ó Monte Negro e mandou de gardián un neno, o que se meteu por unha encanada do monte, onde estaba unha manta de millo a secar e, a carón dela, unha valla moura "arrestrelando liño". 

     Un dos porcos foise tranquilamente ó millo, irritouse a vella e ceiboulle (para mata-lo) o restrelo, e con tan boa sorte o porco que fuxiu con el cravado e a toda présa chegou á casa do seu dono con dito obxeto cravado. Colleuno o dono, examinouno e sacou en limpo que era de ouro.

 
      Aínda hoxe, ós sucesores desa familia lles chaman "os do restrelo".

 MAPA
 

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA